Pojedynek z mocarnym GT

01.04.2015 / WYPRAWY WĘDKARSKIE / ANDAMANY

Giant Trevally (w skrócie GT) to jedna z najsilniejszych ryb oceanicznych. Zwana jest też po polsku karanksem olbrzymim. W ostatnich latach została wypromowana w wędkarskim światku jako jeden z najbardziej atrakcyjnych gatunków w połowach na morzu. Czytałem trochę o nim, marzyłem… Aż wreszcie aby wpisać GT na konto swych wędkarskich dokonań udałem się na Andamany – archipelag wysp położony na Oceanie Indyjskim.

przejechałem spory kawałek świata aby złowić tę właśnie rybę

Sama podróż zapewniła mi olbrzymią porcję egzotyki. Najpierw mogłem zobaczyć indyjski Madras, zwany dziś Chennai - miasto pełne kontrastów. Skrajna bieda sąsiaduje tam z dostatkiem, sterty śmieci z luksusowymi ogrodami w willowych dzielnicach. Generalnie pierwsze wrażenie nie jest najlepsze, ale takie już są podobno Indie. Potem człowiek się przyzwyczaja i przy wyjeździe z tego kraju już mu wiele rzeczy nie przeszkadza.

Andamany prezentują się nieco lepiej od kontynentalnych Indii. Jest tam nieco czyściej (choć i tak według europejskich kryteriów dość brudno), na ulicach nie ma tylu biednych, odrzuconych ludzi. Jest trochę tropikalnej dżungli, są dzikie plemiona, są wreszcie cudowne plaże (tylko kąpiel w morzu nie jest zbyt bezpieczna ze względu na krokodyle). Znajdziemy też kilka turystycznych atrakcji, jak choćby słynne angielskie więzienie Cellular Jail w stolicy Port Blair, oceanarium czy niezwykłą wyspę Havelock z bajecznymi plażami.

Jeśli chodzi o połowy, mieliśmy spore kłopoty ze względu na pogodę – silny, czasem porywisty wiatr powodujący wysoką falę. Nie udało mi się wypływać na morze codziennie, dzięki czemu trochę więcej pozwiedzałem – m.in. byłem na wyspie Baratang. Ale te kilka wędkarskich sesji, które były mi dane, wykorzystałem dość dobrze. Przede wszystkim zaliczyłem wymarzone GT i to w okazowych rozmiarach (ok. 40 kg). Poza tym złowiłem kilka mniejszych sztuk, a także pięknego tuńczyka żółtopłetwego (sashimi jak w najlepszym sushi barze Tokio!). Wszystkie karanksy padły na spinning (na morskie poppery), a tuńczyk wziął w trollingu na wobler. Do tego wszystkiego był oczywiście potrzebny mocny, wręcz niezniszczalny sprzęt, a łowienie było naprawdę trudne, niekiedy utrzymanie się na nogach przy zarzutach wędki stanowiło nie lada wyzwanie.

Podkreślić jednak trzeba, że łodzie było znakomite – szybkie i bezpieczne, a przewodnicy też z najwyższej półki. Indyjskie jedzenie mocno średnie (bardzo ostra kuchnia południowych Indii), musieliśmy po dwóch dniach przejąć z Michałem władzę w kuchni. Przyrządzone przez nas ryby i krewetki smakowały o niebo lepiej, niż gdy robili to indyjscy kucharze. Oni palili ryby na patelni na przysłowiowy „wiór”. Potem nauczyliśmy już ich robić to po naszemu. Jeśli chodzi o warunki zakwaterowania, to jak na Indie były całkiem, całkiem. W sumie więc udana i ciekawa wyprawa, choć wspomniana pogoda dała nam nieźle do wiwatu.

Link do reportażu - ŚWIĘTE KROWY, ZŁOTE PLAŻE I KARANKSY

ulice madrasu